Mariola Pietroń-Ratyńska (ur.1975r.) – malarka, arteterapeuta, psycholog, coach. Sztuka to wielka pasja i źródło energii do życia. Malarstwo w sposób szczególny zamieszkało w sercu artystki i jak mówi… Nie umiałaby już bez niego żyć… Widzi i myśli kolorami.

W swoich pracach operuje światłem, fakturą i kolorem. Bywa nazywana krakowską kolorystką, ponieważ duchowo związana jest z Piwnicą pod Baranami, gdzie w dn. 23.10.2021 odbyły się wernisaż i wystawa jej prac pt. „Przechodź spokojnie przez hałas i pośpiech…”. Do tej pory prezentowała swój dorobek na 6 wystawach indywidualnych i 1 zbiorowej. Jej obrazy wywędrowały do takich krajów, jak Węgry, Łotwa, Litwa, Ukraina, Wielka Brytania, Kanada, Niemcy oraz Włochy.
25 marca 2018 r. odbył się debiutancki wieczór autorski w „Tęczy od Kuchni”, gdzie artystka zaprezentowała swoją twórczość malarską oraz literacką.

Mariola prowadzi warsztaty malarskie, gdzie pomaga uwalniać potencjał twórczy i cieszyć się radością z kreacji. Wykorzystuje również narzędzia sztuki w prac terapeutycznej i rozwoju osobistym.

Bezkresne przestrzenie duszy (recenzja)

Patrząc na płótna o niemałych rozmiarach czujemy silny związek kobiety z naturą jako jedność z jej wszystkimi porami roku, fazami księżyca, odcieniami nastroju… Obdarzeni tą niesamowitą energią pierwiastka kobiecego i naturalnego widzimy przestrzeń zbudowaną z pulsujących kolorem i światłem powierzchni płótna. Te bowiem stanowią główny środek wyrazu w twórczości artystki, która zrezygnowała z detali kompozycji definiujących elementów rzeczywistości. Duże powierzchnie wibrujące od koloru i światła pokazują nam elementy nieznanego świata, które tylko wyobraźnia podpowiada jak możemy je nazwać: woda, ziemia, las, powietrze. Zaś intuicja wskazać horyzont.

Jednak w twórczości Marioli świadoma rezygnacja z ukazania materialnej rzeczywistości zdaje się być wizerunkiem tego co niematerialne, tajemnicy przekornie ukrytej przez malarkę głęboko pod kolejnymi warstwami koloru, światła, czy płatków złota. Ten kolor bowiem od lat towarzyszy artystce w jej twórczości nadając jej obrazom, jak to ktoś słusznie ujął „satynowej elegancji”. Jednak teraz nabrał on innego znaczenia, transformował z elementu dekoracyjnego na główny składnik powietrza i światła wypełniający przestrzenie w obrazach malarki. Nakładany zróżnicowanymi pociągnięciami pędzla i grubościami farby stanowi kolejne warstwy przysłaniające lub odsłaniające tajemnicze przestrzenie pojawiające się w obrazach Marioli Pietroń. Złote, niekiedy ażurowe płaszczyzny odsłaniają rozświetlone bielą rozproszonego światła głębie onirycznego, metafizycznego świata. Jak już wcześniej wspomniałam świat ukazany na płótnach artystki jest nierzeczywisty, wydaje się być niematerialny, a widz patrząc na ten świat unosi się jak we śnie doznając niezwykłych przeżyć duchowych.

Mariola Pietroń nazywa siebie malarką intuicyjną mówiąc, że maluje emocje, ale patrząc na jej ostatnie obrazy nie widać w nich wyrazistej ekspresji, tak charakterystycznej dla gwałtownych uczuć. Raczej określiłabym je jako refleksje nad tym co niematerialne i głęboko ukryte w podświadomości każdego człowieka, a w szczególności tak wrażliwej malarki.
Myślę, że artystka w swojej twórczości osiągnęła szczególny, bardzo wyjątkowy dla niej etap, w którym rozwój artystyczny zbiegł się z rozwojem duchowym i znalazł swoje ujście poprzez malarstwo. Jest to bardzo ważny moment w życiu każdego człowieka i równie ważny moment w twórczości artysty, kiedy stawia sobie pytania „kim jest” i „co chce ofiarować światu?”.

Nie wiem, jaką drogą podąży Mariola Pietroń w swojej twórczości, ale jestem pewna, że jeszcze nie raz nas zaskoczy odsłaniając przed nami tajemnicze, bezkresne przestrzenie swojej duszy.

dr Magdalena Mosakowska – Sobocińska